Do­pie­ro od nie­daw­na mo­że­my ko­rzy­stać ze sku­tecz­nych i prze­ba­da­nych le­ków wspo­ma­ga­ją­cych te­ra­pię oty­ło­ści. Współ­cze­sna tech­no­lo­gia oraz wie­dza me­dycz­na i far­ma­ceu­tycz­na są na znacz­nie wyż­szym po­zio­mie, a ba­da­nia kli­nicz­ne ogra­ni­cza­ją do­pusz­cze­nie leku, któ­re­go dzia­ła­nia nie­po­żą­da­ne mo­gły­by za­gra­żać ży­ciu pa­cjen­tów.

Nie­ste­ty wcze­śniej, przez wie­le lat do­stęp­ność le­ków na oty­łość była moc­no ogra­ni­czo­na. Po­ja­wia­ją­ce się pre­pa­ra­ty szyb­ko wy­co­fy­wa­no ze wzglę­du na nie­bez­piecz­ne dzia­ła­nia nie­po­żą­da­ne. W tym sa­mym cza­sie nie­któ­rzy pro­du­cen­ci pro­po­no­wa­li bez­war­to­ścio­we spe­cy­fi­ki skła­da­ją­ce się m.in. z my­dła lub smal­cu.

Le­cze­nie oty­ło­ści owia­ne było złą sła­wą, a cho­rzy ska­za­ni na sa­mo­dziel­ne pró­by po­pra­wy sta­nu zdro­wia.

Moż­li­wo­ści współ­cze­snej far­ma­ko­lo­gii

Ce­lem tego ar­ty­ku­łu jest przed­sta­wie­nie rze­tel­nych in­for­ma­cji na te­mat do­stęp­nych, bez­piecz­nych i sku­tecz­nych środ­ków far­ma­ko­lo­gicz­nych wspie­ra­ją­cych pa­cjen­ta w pro­ce­sie le­cze­nia oty­ło­ści. Nie mo­że­my sa­mo­dziel­nie, bez wie­dzy le­ka­rza de­cy­do­wać się na przyj­mo­wa­nie pre­pa­ra­tów wspo­ma­ga­ją­cych le­cze­nie oty­ło­ści, ale war­to, aby­śmy wie­dzie­li ja­kie są moż­li­wo­ści współ­cze­snej far­ma­ko­te­ra­pii.

Kom­plek­so­we le­cze­nie opar­te o in­dy­wi­du­al­nie do­bra­ny pre­pa­rat, zmia­nę na­wy­ków ży­wie­nio­wych, zwięk­szo­ną ak­tyw­ność fi­zycz­ną wraz ze wspar­ciem psy­cho­lo­gicz­nym pro­wa­dzą do znacz­nej po­pra­wy sta­nu zdro­wia i sa­mo­po­czu­cia pa­cjen­ta.

Wszyst­ko co war­to wie­dzieć o far­ma­ko­te­ra­pii

Mimo że hi­sto­ria far­ma­ko­te­ra­pii w le­cze­niu oty­ło­ści przy­nio­sła wie­le nie­po­wo­dzeń, pro­du­cen­ci nie usta­wa­li w pra­cach nad sku­tecz­ny­mi i bez­piecz­ny­mi pre­pa­ra­ta­mi wspie­ra­ją­cy­mi re­duk­cję masy cia­ła.

Unia Eu­ro­pej­ska

Obec­nie w kra­jach Unii Eu­ro­pej­skiej za­re­je­stro­wa­ne są trzy leki wspie­ra­ją­ce le­cze­nie nad­wa­gi/ oty­łość:

• li­ra­glu­tyd,
• po­łą­cze­nie chlo­ro­wo­dor­ku na­ltrek­so­nu i bu­pro­pio­nu,
• or­li­stat.

Li­ra­glu­tyd

Jak dzia­ła?

Lek re­gu­lu­je po­ziom glu­ko­zy we krwi oraz wpły­wa na łak­nie­nie, zwięk­sza­jąc uczu­cie sy­to­ści i peł­no­ści, zmniej­sza­jąc uczu­cie gło­du oraz opóź­nia­jąc opróż­nia­nie żo­łąd­ka. W efek­cie pa­cjent zmniej­sza ilość spo­ży­wa­ne­go po­kar­mu, dzię­ki cze­mu do­cho­dzi do re­duk­cji masy cia­ła. War­to pod­kre­ślić, że lek po­wo­du­je zmniej­sze­nie masy cia­ła głów­nie w wy­ni­ku utra­ty tkan­ki tłusz­czo­wej.

Jest szcze­gól­nie po­le­ca­ny oso­bom z za­bu­rze­nia­mi go­spo­dar­ki wę­glo­wo­da­no­wej. Ba­da­nia wy­ka­za­ły, że 3-let­nie sto­so­wa­nie leku zmniej­szy­ło ry­zy­ko roz­wo­ju cu­krzy­cy u 80% pa­cjen­tów ze sta­nem przed­cu­krzy­co­wym.

Sto­so­wa­nie li­ra­glu­ty­du zmniej­sza tak­że ry­zy­ko zgo­nu z przy­czyn ser­co­wo-na­czy­nio­wych, za­wa­łu ser­ca czy uda­ru. Przy­czy­nia się do spad­ku ci­śnie­nia tęt­ni­cze­go.

Do do­dat­ko­wych ko­rzy­ści przyj­mo­wa­nia leku na­le­żą: wpływ na po­pra­wę pa­ra­me­trów zdro­wia pa­cjen­tów z nie­al­ko­ho­lo­wym stłusz­cze­nio­wym za­pa­le­niem wą­tro­by, a tak­że fakt, że zmniej­sza ilość bez­de­chów i spły­co­nych od­de­chów u pa­cjen­tów z ze­spo­łem bez­de­chu w cza­sie snu.

Kie­dy jest sto­so­wa­ny?

Jest wska­za­ny do sto­so­wa­nia wraz z die­tą o ob­ni­żo­nej war­to­ści ka­lo­rycz­nej i zwięk­szo­nym wy­sił­ku fi­zycz­nym w celu kon­tro­li masy cia­ła:

• u do­ro­słych, u któ­rych po­cząt­ko­wa war­tość BMI wy­no­si: ≥30 kg/m2 (oty­łość) lub ≥27 do 30 kg/m2 (nad­wa­ga) z przy­najm­niej jed­nym po­wi­kła­niem zwią­za­nym z nie­pra­wi­dło­wą masą cia­ła: za­bu­rze­nia go­spo­dar­ki wę­glo­wo­da­no­wej (stan przed­cu­krzy­co­wy, cu­krzy­ca typu 2), nad­ci­śnie­nie tęt­ni­cze, nie­pra­wi­dło­wo duże stę­że­nie cho­le­ste­ro­lu lub ob­tu­ra­cyj­ny bez­dech sen­ny;
• u mło­dzie­ży ≥12. r.ż. z: oty­ło­ścią (BMI od­po­wia­da­ją­cy ≥30 kg/m2 u do­ro­słych z uwzględ­nie­niem punk­tów od­cię­cia okre­ślo­nych w stan­dar­dzie mię­dzy­na­ro­do­wym), masą cia­ła po­wy­żej 60 kg.

Nie na­le­ży leku sto­so­wać u ko­biet w cią­ży i kar­mią­cych pier­sią.

Spo­sób po­da­nia

Li­ra­glu­tyd do­stęp­ny jest na re­cep­tę. Wstrzy­ku­je się go pod­skór­nie w udo, ra­mię lub brzuch raz na dobę, naj­le­piej o sta­łej po­rze.

Dzia­ła­nia nie­po­żą­da­ne

Do naj­czę­ściej wy­stę­pu­ją­cych dzia­łań nie­po­żą­da­nych na­le­żą: nud­no­ści, wy­mio­ty, bie­gun­ka, za­par­cia, dys­pep­sja. Mogą się po­ja­wić rów­nież: su­chość w ja­mie ust­nej, re­fluks żo­łąd­ko­wo-prze­ły­ko­wy, nad­mier­na pro­duk­cja ga­zów je­li­to­wych, od­bi­ja­nie się, wzdę­cie brzu­cha, bez­sen­ność, za­wro­ty gło­wy, za­bu­rze­nia sma­ku.

Pod­czas sto­so­wa­nia ago­ni­stów re­cep­to­ra GLP-1 ob­ser­wo­wa­no wy­stę­po­wa­nie ostre­go za­pa­le­nia trzust­ki. Li­ra­glu­tyd zwięk­sza rów­nież ry­zy­ko roz­wo­ju ka­mi­cy pę­che­rzy­ka żół­cio­we­go i jego za­pa­le­nia.

Po­łą­cze­nie chlo­ro­wo­dor­ku bu­pro­pio­nu i na­ltrek­so­nu

Jak dzia­ła?

Sub­stan­cje, któ­re wcho­dzą w skład leku są sto­so­wa­ne od­dziel­nie od wie­lu lat. Bu­pro­pion w le­cze­niu de­pre­sji i uza­leż­nie­nia od ni­ko­ty­ny, a na­ltrek­son w le­cze­niu uza­leż­nie­nia od al­ko­ho­lu w celu wspo­ma­ga­nia abs­ty­nen­cji po­przez zmniej­sze­nie po­trze­by spo­ży­wa­nia al­ko­ho­lu.

Jako pre­pa­rat zło­żo­ny za­re­je­stro­wa­ny zo­stał przez FDA w 2014 r. a w 2015 r. przez EMA. Jego dzia­ła­nie wspo­ma­ga­ją­ce re­duk­cję masy cia­ła po­le­ga na ha­mo­wa­niu ośrod­ka gło­du, po­bu­dza­niu ośrod­ka sy­to­ści oraz zmniej­sze­niu uczu­cia ape­ty­tu.

Ze wzglę­du na wła­ści­wo­ści leku, war­to roz­wa­żyć jego sto­so­wa­nie u osób cho­ru­ją­cych na oty­łość, któ­rej to­wa­rzy­szy rów­nież de­pre­sja, a tak­że u osób, któ­re pod­ję­ły de­cy­zję o za­prze­sta­niu pa­le­nia ty­to­niu.

Może być sku­tecz­ny rów­nież u osób, któ­re je­dzą pod wpły­wem emo­cji.

Kie­dy jest sto­so­wa­ny?

Jest wska­za­ny do sto­so­wa­nia wraz z die­tą o ob­ni­żo­nej war­to­ści ka­lo­rycz­nej i zwięk­szo­nym wy­sił­ku fi­zycz­nym w celu kon­tro­li masy cia­ła:

• u do­ro­słych, u któ­rych po­cząt­ko­wa war­tość BMI wy­no­si: ≥30 kg/m2 (oty­łość) lub ≥ 27 do 30 kg/m2 (nad­wa­ga), je­śli u pa­cjen­ta wy­stę­pu­je jed­na lub wię­cej cho­rób to­wa­rzy­szą­cych (cu­krzy­ca typu 2, wy­rów­na­ne nad­ci­śnie­nie tęt­ni­cze, nie­pra­wi­dło­wo duże stę­że­nie cho­le­ste­ro­lu)

Nie na­le­ży leku sto­so­wać u ko­biet w cią­ży i kar­mią­cych pier­sią.

Spo­sób po­da­nia

Lek do­stęp­ny jest na re­cep­tę. Lek przyj­mu­je się do­ust­nie.

Dzia­ła­nia nie­po­żą­da­ne

Do dzia­łań nie­po­żą­da­nych na­le­żą: ból gło­wy, za­wro­ty gło­wy, bez­sen­ność, su­chość w ja­mie ust­nej, nud­no­ści, wy­mio­ty, za­par­cia, bóle brzu­cha, wzrost ci­śnie­nia tęt­ni­cze­go, po­bu­dze­nie, lęk w pierw­szych ty­go­dniach sto­so­wa­nia, wzrost po­tli­wo­ści.

Or­li­stat

Jak dzia­ła?

Ha­mu­je ak­tyw­ność li­pa­zy, przez co zmniej­sza tra­wie­nie tłusz­czów i upo­śle­dza ich wchła­nia­nie o ok. 30%. W kon­se­kwen­cji do­cho­dzi do zmniej­sze­nia war­to­ści ener­ge­tycz­nej po­sił­ków, co wpły­wa na re­duk­cję masy cia­ła.

Or­li­stat nie wpły­wa na uczu­cie sy­to­ści i gło­du. Lek skie­ro­wa­ny jest do osób, któ­re pre­fe­ru­ją po­kar­my z dużą ilo­ścią tłusz­czu.

Ba­da­nia wy­ka­za­ły, że or­li­stat ko­rzyst­nie wpły­wa na kon­tro­lę gli­ke­mii (ale w mniej­szym stop­niu niż li­ra­glu­tyd), po­pra­wia pro­fil li­pi­do­wy (w mniej­szym stop­niu od li­ra­glu­ty­du i po­łą­cze­nia chlo­ro­wo­dor­ku na­ltrek­so­nu i bu­pro­pio­nu) oraz wpły­wa na zmniej­sze­nie ci­śnie­nia krwi.

Kie­dy jest sto­so­wa­ny?

Jest wska­za­ny do sto­so­wa­nia wraz z die­tą o ob­ni­żo­nej war­to­ści ka­lo­rycz­nej i zwięk­szo­nym wy­sił­ku fi­zycz­nym w celu kon­tro­li masy cia­ła:

• u do­ro­słych, u któ­rych po­cząt­ko­wa war­tość BMI wy­no­si: ≥ 30 kg/m2 (oty­łość) lub ≥ 28 do 30 kg/m2 (nad­wa­ga) w przy­pad­ku wy­stę­po­wa­nia do­dat­ko­wych czyn­ni­ków ry­zy­ka.

Nie na­le­ży leku sto­so­wać u ko­biet w cią­ży i kar­mią­cych pier­sią.

Spo­sób po­da­nia

Or­li­stat do­stęp­ny jest na re­cep­tę. Lek przyj­mu­je się do­ust­nie.

Dzia­ła­nia nie­po­żą­da­ne

Przede wszyst­kim ob­ja­wy ze stro­ny prze­wo­du po­kar­mo­we­go: pla­mie­nie tłusz­czo­we z od­by­tu, wzdę­cia, gazy z wy­dzie­li­ną, bóle brzu­cha, par­cie na sto­lec, tłusz­czo­we stol­ce, płyn­ne stol­ce.

Na­si­le­nie do­le­gli­wo­ści zwięk­sza się wraz ze zwięk­sze­niem ilo­ści tłusz­czów w die­cie.

Sta­ny Zjed­no­czo­ne

W Sta­nach Zjed­no­czo­nych do­dat­ko­wo są do­stęp­ne m.in.:

Fen­ter­mi­na

Po­chod­na am­fe­ta­mi­ny. Od­dzia­łu­je na ośrod­ko­wy układ ner­wo­wy, oszu­ku­jąc mózg i da­jąc nam sy­gnał, że nie je­ste­śmy głod­ni. Po­wo­du­je też wy­rzut no­ra­dre­na­li­ny, do­pa­mi­ny i se­ro­to­ni­ny, co nie­sie ze sobą cały sze­reg re­ak­cji psy­cho­fi­zycz­nych or­ga­ni­zmu, w tym wzrost ci­śnie­nia oraz zmia­nę świa­do­mo­ści pa­cjen­ta. Jest to sub­stan­cja sto­so­wa­na je­dy­nie w krót­ko­trwa­łym le­cze­niu.

Die­ty­lo­pro­pion

Po­dob­nie jak fen­ter­mi­na jest środ­kiem tłu­mią­cym ape­tyt. Pa­cjen­ci przyj­mu­ją lek przez krót­ki czas, pod nad­zo­rem le­ka­rza, któ­ry może za­le­cić bez­piecz­ną daw­kę i mo­ni­to­ro­wać ob­ja­wy dzia­łań nie­po­żą­da­nych.

Kom­bi­na­cja fen­ter­mi­ny z to­pi­ra­ma­tem

Po­mi­mo, że opi­sa­ne leki zo­sta­ły za­twier­dzo­ne przez Ame­ry­kań­ską Agen­cję Żyw­no­ści i Le­ków do le­cze­nia oty­ło­ści na te­re­nie Sta­nów Zjed­no­czo­nych, Eu­ro­pej­ska Agen­cja Le­ków nie wy­da­ła zgo­dy na wpro­wa­dze­nie ich do ob­ro­tu na te­re­nie Unii Eu­ro­pej­skiej.

Uzna­no, że ist­nie­je zbyt duże ry­zy­ko zwią­za­ne z moż­li­wo­ścią wy­stą­pie­nia groź­nych dzia­łań nie­po­żą­da­nych m.in. ze stro­ny ukła­du ser­co­wo- na­czy­nio­we­go i ośrod­ko­we­go ukła­dy ner­wo­we­go pod­czas przyj­mo­wa­nia fen­ter­mi­ny i die­ty­lo­pro­pio­nu. Leki te mogą rów­nież po­wo­do­wać uza­leż­nie­nie psy­chicz­ne.

Se­ma­glu­tyd

Ko­lej­nym le­kiem, sto­so­wa­nym w Sta­nach Zjed­no­czo­nych, któ­ry wspie­ra le­cze­nie oty­ło­ści jest se­ma­glu­tyd.

W 2021 r. Ame­ry­kań­ska Agen­cja ds. Żyw­no­ści i Le­ków (FDA) wy­da­ła ofi­cjal­ne ze­zwo­le­nie na do­pusz­cze­nie do użyt­ku no­we­go leku wspo­ma­ga­ją­ce­go re­duk­cję masy cia­ła. Lek wcze­śniej (i w dal­szym cią­gu) sto­so­wa­ny do le­cze­nia cu­krzy­cy typu II. Jed­nak ba­da­nia kli­nicz­ne wy­ka­za­ły, że jego sto­so­wa­nie nie tyl­ko po­pra­wia po­ziom glu­ko­zy we krwi, lecz tak­że pro­wa­dzi do dłu­go­trwa­łe­go spad­ku masy cia­ła.

U pa­cjen­tów z oty­ło­ścią ol­brzy­mią może zre­du­ko­wać masę cia­ła o oko­ło 25-30%. Trwa­ją obec­nie ba­da­nia w celu do­pusz­cze­nia tego leku rów­nież w kra­jach Unii Eu­ro­pej­skiej.

Ja­po­nia

W Ja­po­nii za­re­je­stro­wa­ny jest lek ce­ti­li­stat. Jest in­hi­bi­to­rem li­pa­zy żo­łąd­ko­wo-je­li­to­wej i trzust­ko­wej. Dzia­ła po­dob­nie jak or­li­stat, zmniej­sza­jąc tra­wie­nie tłusz­czów i upo­śle­dza­jąc ich wchła­nia­nie. Jest sto­so­wa­ny do le­cze­nia oty­ło­ści z po­wi­kła­nia­mi.

In­dy­wi­du­al­ny do­bór le­cze­nia

Dla do­bra pa­cjen­ta, to le­karz, po do­kład­nym wy­wia­dzie i ba­da­niu, de­cy­du­je o ko­niecz­no­ści i na­stęp­nie do­bo­rze od­po­wied­nie­go pre­pa­ra­tu dla kon­kret­ne­go pa­cjen­ta. Nig­dy nie mo­że­my sto­so­wać tych le­ków na wła­sną rękę. Jest to groź­ne dla zdro­wia i ży­cia.

Co le­karz bie­rze pod uwa­gę przy wy­bo­rze kon­kret­ne­go pre­pa­ra­tu?

• przy­czy­ny roz­wo­ju oty­ło­ści u pa­cjen­ta,
• współ­wy­stę­po­wa­nie po­wi­kłań oty­ło­ści,
• me­cha­nizm dzia­ła­nia leku,
• prze­ciw­wska­za­nia,
• ewen­tu­al­ne in­te­rak­cje z in­ny­mi przyj­mo­wa­ny­mi przez pa­cjen­ta le­ka­mi,
• pro­fil bez­pie­czeń­stwa i dzia­ła­nia nie­po­żą­da­ne leku,
• dro­gi po­da­nia,
• czę­sto­tli­wo­ści przyj­mo­wa­nia leku,
• ceny leku.

W le­cze­niu oty­ło­ści nie na­le­ży sto­so­wać le­ków, któ­re nie po­sia­da­ją ta­kie­go wska­za­nia re­je­stra­cyj­ne­go.

Pa­mię­taj­my o tym, że ce­lem far­ma­ko­te­ra­pii jest przede wszyst­kim uła­twie­nie pa­cjen­to­wi pra­cy nad zmia­ną na­wy­ków ży­wie­nio­wych.

Po za­koń­cze­niu le­cze­nia far­ma­ko­lo­gicz­ne­go może dojść do wzro­stu masy cia­ła, je­śli nie bę­dzie­my kon­ty­nu­ować wpro­wa­dzo­nych zmian w spo­so­bie ży­wie­nia oraz nie za­dba­my o od­po­wied­nią ilość ru­chu.

Oty­łość jest groź­ną cho­ro­bą obar­czo­ną licz­ny­mi po­wi­kła­nia­mi zdro­wot­ny­mi, znacz­nym dys­kom­for­tem ży­cia, a tak­że kon­se­kwen­cja­mi spo­łecz­no-eko­no­micz­ny­mi. Nie­ste­ty nie jest to cho­ro­ba, któ­ra ma zdol­ność do sa­mo­ist­ne­go ustę­po­wa­nia.

Na szczę­ście roz­wój współ­cze­snej far­ma­ko­te­ra­pii po­zwa­la pa­cjen­tom z oty­ło­ścią na się­gnię­cie po sku­tecz­ną i bez­piecz­ną for­mę wspar­cia le­cze­nia oty­ło­ści. Le­cze­nie far­ma­ko­lo­gicz­ne bez­po­śred­nio wpły­wa na po­pra­wę sta­nu zdro­wia pa­cjen­ta, ale po­zwa­la rów­nież pa­cjen­to­wi szyb­ciej zo­ba­czyć efek­ty jego dzia­łań, do­da­je mo­ty­wa­cji do dzia­ła­nia.

Far­ma­ko­te­ra­pia wraz z die­to­te­ra­pią, zmia­ną na­wy­ków ży­wie­nio­wych, zwięk­sze­niem ak­tyw­no­ści fi­zycz­nej oraz wspar­ciem psy­cho­die­te­tycz­nym i/lub psy­cho­lo­gicz­nym sta­no­wią kom­plek­so­we le­cze­nie oty­ło­ści, któ­re umoż­li­wia pa­cjen­to­wi zna­czą­cą po­pra­wę sta­nu zdro­wia i sa­mo­po­czu­cia. To pro­ces dłu­gi i zło­żo­ny, ale war­to się na nie­go zde­cy­do­wać.

Wy­bo­ista hi­sto­ria far­ma­ko­te­ra­pii oty­ło­ści

• Hi­sto­ria far­ma­ko­te­ra­pii oty­ło­ści się­ga cza­sów sta­ro­żyt­nej Gre­cji i Rzy­mu, gdzie oso­bom z nad­mier­ną masą cia­ła za­le­ca­no sto­so­wa­nie zio­ło­wych pre­pa­ra­tów o dzia­ła­niu wy­miot­nym i prze­czysz­cza­ją­cym.
• Po­cząt­ki współ­cze­snej far­ma­ko­te­ra­pii obej­mu­ją ko­niec XIX wie­ku, kie­dy po raz pierw­szy w le­cze­niu oty­ło­ści za­sto­so­wa­no eks­trak­ty hor­mo­nów tar­czy­cy.
• Epo­kę no­wo­cze­snej far­ma­ko­te­ra­pii otwie­ra po­ja­wie­nie się w USA w 1933 r. pierw­sze­go leku na oty­łość DNP, któ­ry już 5 lat póź­niej zo­stał wy­co­fa­ny ze wzglę­du na nie­bez­piecz­ne dla zdro­wia skut­ki ubocz­ne.
• Ko­lej­ne lata to czas sto­so­wa­nia pre­pa­ra­tów ba­zu­ją­cych na po­chod­nych am­fe­ta­mi­ny. Pro­du­cen­ci te­sto­wa­li róż­ne kom­bi­na­cje sub­stan­cji, aby zmi­ni­ma­li­zo­wać efekt uza­leż­nie­nia.
• W la­tach 90 XX wie­ku Ame­ry­kań­ska Agen­cja ds. Żyw­no­ści i Le­ków (FDA) ogło­si­ła, że, aby nowy pre­pa­rat mógł być prze­zna­czo­ny do le­cze­nia oty­ło­ści musi speł­nić kry­te­rium ubyt­ku masy cia­ła mi­ni­mum 5% w cią­gu roku.
• W 1996 roku mimo nie­po­ko­ją­cych wy­ni­ków ba­dań kli­nicz­nych FDA za­ak­cep­to­wa­ła re­je­stra­cję w Sta­nach Zjed­no­czo­nych deks­fen­flu­ra­mi­ny. Bar­dzo szyb­ko oka­za­ło się, że jej dzia­ła­nia nie­po­żą­da­ne za­gra­ża­ją zdro­wiu i ży­ciu pa­cjen­tów. Lek wy­co­fa­no, a ro­dzi­ny zmar­łych otrzy­ma­ły wie­lo­mi­lio­no­we od­szko­do­wa­nia.
• Pod ko­niec lat 90. w celu re­duk­cji masy cia­ła sto­so­wa­no si­bu­tra­mi­nę. Mimo, że w ba­da­niach nie po­twier­dzo­no istot­ne­go wpły­wu na czę­stość wy­stę­po­wa­nia nie­ko­rzyst­nych zda­rzeń ser­co­wo-na­czy­nio­wych, w 2010 roku za­re­ko­men­do­wa­no wy­co­fa­nie leku.
• Od 1998 r. w Eu­ro­pie i od 1999 r. w Sta­nach Zjed­no­czo­nych jest sto­so­wa­ny or­li­stat.W 2006 roku po­ja­wił się ry­mo­na­bant. Jego sto­so­wa­nie wią­za­ło się z częst­szym wy­stę­po­wa­niem cho­rób psy­chicz­nych ta­kich jak de­pre­sja i sta­ny lę­ko­we. Ko­lej­ny pre­pa­rat zo­stał wy­co­fa­ny.
• Rok 2012 przy­niósł pró­by opra­co­wa­nia no­we­go leku o na­zwie lor­ka­se­ry­na, ale zo­stał od­rzu­co­ny przez Eu­ro­pej­ską Agen­cję Le­ków rok póź­niej. W Sta­nach był sto­so­wa­ny do 2020 roku, gdy rów­nież go wy­co­fa­no ze wzglę­du na ob­ser­wo­wa­ny wzrost ry­zy­ka za­cho­ro­wań na no­wo­two­ry zło­śli­we.

Au­tor­ką tek­stu jest le­kar­ka w trak­cie spe­cja­li­za­cji z me­dy­cy­ny ro­dzin­nej, die­te­tycz­ka, psy­cho­die­te­tycz­ka Do­ro­ta Święch (@le­kar­ka.psy­cho­die­te­tycz­ka).

Źró­dła:

• „Obe­si­to­lo­gia kli­nicz­na” pod re­dak­cją prof. dr hab. n. med. Mag­da­le­ny Ol­sza­nec­kiej-Gli­nia­no­wicz, Pol­skie To­wa­rzy­stwo Ba­dań nad Oty­ło­ścią, α-me­di­ca press, 2021;
• „Oty­łość prze­wod­nik in­ter­dy­scy­pli­nar­ny” pod re­dak­cją prof. dr hab. n. med. Paw­ła Bog­dań­skie­go, Uni­wer­sy­tet Me­dycz­ny im. Ka­ro­la Mar­cin­kow­skie­go w Po­zna­niu, Po­znań 2020;
• „Oty­łość i jej po­wi­kła­nia. Prak­tycz­ne za­le­ce­nia dia­gno­stycz­ne i te­ra­peu­tycz­ne.” Tom I, L. Ostrow­ska, P. Bog­dań­ski, A. Mam­carz, wyd. PZWL;
• Cha­rak­te­ry­sty­ka pro­duk­tu lecz­ni­cze­go. Sa­xen­da, https://ec.eu­ro­pa.eu/he­alth/do­cu­ments/com­mu­ni­ty­re­gi­ster/2017/20171115139439/anx_139439_pl.pdf;
• Cha­rak­te­ry­sty­ka pro­duk­tu lecz­ni­cze­go. My­sim­ba, https://ec.eu­ro­pa.eu/he­alth/do­cu­ments/com­mu­ni­ty­re­gi­ster/2017/20171208139423/anx_139423_pl.pdf;
• Cha­rak­te­ry­sty­ka pro­duk­tu lecz­ni­cze­go. Xe­ni­cal, https://www.ema.eu­ro­pa.eu/en/do­cu­ments/pro­duct-in­for­ma­tion/xe­ni­cal-epar-pro­duc­tin­for­ma­tion_pl.pdf;
• Cha­rak­te­ry­sty­ka pro­duk­tu lecz­ni­cze­go. We­go­vy https://www.ema.eu­ro­pa.eu/en/do­cu­ments/smop-in­i­tial/chmp-sum­ma­ry-po­si­ti­ve-opi­nion-we­go­vy_en.pdf;
• https://po­dy­plo­mie.pl/kar­dio­lo­gia/25123,far­ma­ko­te­ra­pia-we-wspo­ma­ga­niu-le­cze­nia-oty­lo­sci-ak­tu­al­nie-sto­so­wa­ne-leki-i-nowe-ba­da­nia-kli­nicz­ne.