Zdra­dzę Wam też, że na po­cząt­ku swo­jej dro­gi za­wo­do­wej nie mo­głem się zde­cy­do­wać po­mię­dzy tymi dwie­ma spe­cja­li­za­cja­mi, i jak się sami do­my­śla­cie z ra­cji wy­ko­ny­wa­ne­go za­wo­du bliż­sza jest mi już ta dru­ga te­ma­ty­ka, dla­te­go dziś po­dzie­lę się z Wami przy­stęp­ną wie­dzą na te­mat wę­dzi­deł­ka na­plet­ko­we­go.

Czym jest wę­dzi­deł­ko na­plet­ko­we?

Wę­dzi­deł­ko na­plet­ko­we to wą­ski fałd skó­ry, któ­ry łą­czy żo­łądź prą­cia z na­plet­kiem. Znaj­du­je się ono na cew­ko­wej (dol­nej) po­wierzch­ni prą­cia. Bywa bar­dzo czu­łe na do­tyk. Umoż­li­wia swo­bod­ne zsu­wa­nie się na­plet­ka, np. pod­czas wzwo­du prą­cia.

Krót­kie wę­dzi­deł­ko na­plet­ko­we

Czę­sto do 3. roku ży­cia u chłop­ca nie da się od­pro­wa­dzić na­plet­ka do row­ka za­żo­łęd­ne­go – jed­nak wy­ni­ka to z pra­wi­dło­we­go fi­zjo­lo­gicz­ne­go sta­nu. Wraz z roz­wo­jem i wzro­stem dziec­ka od­pro­wa­dze­nie na­plet­ka po­win­no być moż­li­we. Je­śli tak się nie dzie­je – na­le­ży zgło­sić się do le­ka­rza (w pierw­szej ko­lej­no­ści – do pe­dia­try).

W przy­pad­ku krót­kie­go wę­dzi­deł­ka na­plet­ko­we­go wy­róż­nia­my po­stać pier­wot­ną i wtór­ną. Po­stać pier­wot­na to wada ana­to­micz­na, na­to­miast po­stać wtór­na ma miej­sce w wy­ni­ku na­wra­ca­ją­cych sta­nów za­pal­nych i ura­zów wę­dzi­deł­ka (np. w sku­tek ze­rwa­nia).

Ob­ja­wy to­wa­rzy­szą­ce krót­kie­mu wę­dzi­deł­ku na­plet­ko­we­mu

Naj­czę­ściej od­czu­wal­ne są pod­czas wzwo­du prą­cia oraz pod­czas sto­sun­ku płcio­we­go. Ból od­czu­wa­ny pod­czas sto­sun­ku ogól­nie na­zy­wa­ny jest dys­pa­reu­nią. Poza nim, krót­kie wę­dzi­deł­ko może przy­czy­niać się do przed­wcze­sne­go wy­try­sku.

Nie­zdia­gno­zo­wa­ne i nie­le­czo­ne krót­kie wę­dzi­deł­ko może zo­stać ze­rwa­ne, np. pod­czas sto­sun­ku płcio­we­go. Pro­wa­dzi to do po­wsta­wa­nia bli­zny, któ­ra po­now­nie po­wo­du­je skró­ce­nie wę­dzi­deł­ka i skut­ku­je zwy­kle póź­niej­szym na­si­le­niem ob­ja­wów.

Le­cze­nie krót­kie­go wę­dzi­deł­ka

Za­zwy­czaj za­le­ca­ną me­to­dą le­cze­nia jest fre­nu­lo­pla­sty­ka, czy­li pla­sty­ka krót­kie­go wę­dzi­deł­ka. Za­bieg ten po­le­ga na na­cię­ciu zbyt krót­kich włó­kien, a na­stęp­nie od­po­wied­nim zszy­ciu wę­dzi­deł­ka, tak aby go wy­dłu­żyć. Na­cię­cie od­by­wa się w po­przek a zszy­cie wzdłuż – sto­su­jąc zna­ną tech­ni­kę chi­rur­gii pla­stycz­nej, któ­rej skut­kiem jest wy­dłu­że­nie tkan­ki.

U do­ro­słych ope­ra­cja ta jest wy­ko­ny­wa­na naj­czę­ściej w znie­czu­le­niu miej­sco­wym (przez uro­lo­ga), u dzie­ci w znie­czu­le­niu ogól­nym (przez uro­lo­ga lub chi­rur­ga dzie­cię­ce­go).

W zna­ko­mi­tej więk­szo­ści przy­pad­ków ist­nie­je moż­li­wość wy­ko­na­nia pla­sty­ki krót­kie­go wę­dzi­deł­ka w try­bie am­bu­la­to­ryj­nym, stąd po­byt w szpi­ta­lu nie jest ko­niecz­ny.

Waż­ne jest, aby po za­bie­gu su­mien­nie sto­so­wać się do wszyst­kich za­le­ceń le­kar­skich.

• Przede wszyst­kim na­le­ży szcze­gól­nie dbać o hi­gie­nę miej­sca ope­ro­wa­ne­go, myć de­li­kat­nie wodą z my­dłem oraz do­brze osu­szać po ką­pie­li.
• Po za­bie­gu na­le­ży rów­nież co­dzien­nie, bar­dzo de­li­kat­nie od­pro­wa­dzać na­ple­tek.
• Przez 4-5 ty­go­dni na­le­ży po­wstrzy­mać się od kon­tak­tów płcio­wych, co umoż­li­wi wy­go­je­nie się rany po­ope­ra­cyj­nej i za­po­bie­gnie zbyt wcze­sne­mu i nad­mier­nie moc­ne­mu na­cią­ga­niu wę­dzi­deł­ka, co da­lej mo­gło­by spo­wo­do­wać jego wtór­ne skró­ce­nie.

War­to jesz­cze do­dać, że sku­tecz­ność ta­kie­go za­bie­gu jest bar­dzo wy­so­ka i za­zwy­czaj obar­czo­na nie­wiel­kim ry­zy­kiem po­wi­kłań. Jed­nak może skoń­czyć się lo­kal­nym krwa­wie­niem wy­ma­ga­ją­cym za­opa­trze­nia.

Sto­so­wa­nie się do za­le­ceń i od­po­wied­nia kon­tro­la le­kar­ska wpły­wa­ją na to, że pro­ces peł­ne­go le­cze­nia trwa kil­ka ty­go­dni.

Au­to­rem ar­ty­ku­łu jest dr Ste­fan W. Czar­niec­ki – spe­cja­li­sta uro­log, spe­cja­li­sta uro­log, FEBU Or­dy­na­tor Od­dzia­łu Uro­lo­gii Dy­rek­tor ds. In­no­wa­cji HIFU CLI­NIC Szpi­tal Św. Elż­bie­ty. Pro­fil na In­sta­gra­mie – @drczar­niec­ki.