Dro­ga Czy­tel­nicz­ko,

Re­gu­lar­ne wy­bu­dza­nie się dziec­ka, w za­leż­no­ści od tego, co ile mi­nut się wy­bu­dza, może świad­czyć o tym, że nie na­uczy­ło się ono jesz­cze in­te­gro­wać cy­klów/faz snu i płyn­nie prze­cho­dzić z fazy REM do NREM.

Czę­stym po­wo­dem ta­kie­go sta­nu jest to, że my, jako ro­dzi­ce, chcąc po­móc ma­lu­cho­wi, utrud­nia­my mu ten pro­ces, np. bio­rąc na ręce lub po­da­jąc pierś/bu­tel­kę, gdy tyl­ko się prze­bu­dzi (wów­czas dziec­ko roz­bu­dza się jesz­cze bar­dziej i gdy po­now­nie za­sy­pia, za­miast kon­ty­nu­ować sen, za­czy­na cykl od nowa) albo usy­pia­jąc dziec­ko w in­nych wa­run­kach niż te, w któ­rych się prze­bu­dza (np. usy­pia­nie przy pier­si/na rę­kach, w wóz­ku, w łóż­ku ro­dzi­ców a na­stęp­nie od­kła­da­nie do łó­żecz­ka – wów­czas przy prze­bu­dze­niu na gra­ni­cy faz dziec­ko od­czu­wa stres zwią­za­ny z tym, że jest w in­nym miej­scu niż za­pa­mię­ta­ło i się roz­bu­dza).

Oczy­wi­ście, przy­czyn może być dużo wię­cej, więc w przy­pad­ku pro­ble­mu war­to za­czerp­nąć rady kon­sul­tan­ta snu – psy­cho­lo­ga, któ­ry spe­cja­li­zu­je się w te­ma­ty­ce snu dzie­ci.

Od­po­wiedź peł­ni rolę czy­sto in­for­ma­cyj­ną i nie sta­no­wi po­ra­dy me­dycz­nej ani za­le­ce­nia, słu­ży wy­łącz­nie ce­lom edu­ka­cyj­nym.