Dro­ga Czy­tel­nicz­ko,

Do le­ka­rza za­zwy­czaj zgła­szasz się z kon­kret­nym pro­ble­mem lub pro­fi­lak­tycz­nie ce­lem oce­ny sta­nu zdro­wia. Le­karz zbie­ra wy­wiad, bada, za­le­ca le­cze­nie i je­śli jest to ko­niecz­ne, kie­ru­je na ba­da­nia do­dat­ko­we – krwi lub ob­ra­zo­we albo do in­ne­go spe­cja­li­sty.

W ca­łym tym pro­ce­sie to za­wsze le­karz po­dej­mu­je osta­tecz­ną de­cy­zję o le­cze­niu, za­kre­sie dia­gno­sty­ki i skie­ro­wa­niu na ba­da­nia do­dat­ko­we. Je­śli le­karz uzna, że skie­ro­wa­nie nie jest ko­niecz­ne, że przy­pa­dek pa­cjen­ta nie wy­ma­ga do­dat­ko­wych kon­sul­ta­cji czy ba­dań, lub gdy le­karz sam bę­dzie le­czył cho­ro­bę i nie po­trze­bu­je po­mo­cy in­ne­go le­ka­rza, to może od­mó­wić wy­da­nia skie­ro­wa­nia.

Oczy­wi­ście dla pa­cjen­ta ta­kie sy­tu­acje mogą być nie­zro­zu­mia­łe i cza­sem pro­wa­dzą do na­pięć. Tu na­le­ży ja­sno okre­ślić, że w na­szym sys­te­mie zdro­wot­nym nie funk­cjo­nu­je coś ta­kie­go, jak ba­da­nia czy skie­ro­wa­nia na ży­cze­nie pa­cjen­ta.

Ja za­wsze kie­ru­ję się do­brem pa­cjen­ta, sta­ram się, by moja re­la­cja z cho­rym była opar­ta na współ­pra­cy i za­ufa­niu, jed­nak gdy nie wi­dzę sen­su zle­ca­nia ja­kie­goś ba­da­nia, lub gdy wiem, że ta­kie ba­da­nie może wręcz pa­cjen­to­wi za­szko­dzić to – mimo proś­by – od­ma­wiam.

Od­po­wiedź peł­ni rolę czy­sto in­for­ma­cyj­ną i nie sta­no­wi po­ra­dy me­dycz­nej ani za­le­ce­nia, słu­ży wy­łącz­nie ce­lom edu­ka­cyj­nym.