Prze­wi­ja­nie swo­je­go dziec­ka to do­bry mo­ment, by zwra­cać uwa­gę na bu­do­wę i roz­wój ze­wnętrz­nych na­rzą­dów płcio­wych ma­lu­cha. Ta­kie dzia­ła­nia wpi­su­ją się w pro­fi­lak­ty­kę, bo kie­dy za­uwa­żysz ja­kieś nie­pra­wi­dło­wo­ści, war­to zgło­sić się do le­ka­rza.

Co po­win­no zwró­cić Two­ją uwa­gę, kie­dy się nie­po­ko­ić?

Dłu­gość prą­cia nie jest war­to­ścią sta­łą. Zmie­nia się ona z wie­kiem, a tak­że w wy­ni­ku sty­lu ży­cia i ak­tyw­no­ści sek­su­al­nej męż­czy­zny. Praw­do­po­dob­nie chłop­cy dzie­dzi­czą roz­miar prą­cia po swo­ich oj­cach. Ba­da­nia wska­zu­ją, że tuż po na­ro­dzi­nach śred­nia dłu­gość roz­cią­gnię­te­go do po­mia­ru prą­cia no­wo­rod­ka to 3,3 cm, a jego sze­ro­kość to 1,05 cm.

W pierw­szych la­tach ży­cia dziec­ka, prą­cie nie zmie­nia istot­nie swo­je­go roz­mia­ru. Do 5. roku ży­cia chłop­ca, osią­ga ono dłu­gość ok. 6 cm. Do­pie­ro w okre­sie doj­rze­wa­nia moż­na za­uwa­żyć istot­ne zmia­ny.

Przy­czy­ny za­bu­rzeń roz­wo­ju prą­cia

Za roz­wój prą­cia od­po­wie­dzial­ne są głów­nie te­sto­ste­ron i di­hy­dro­te­sto­ste­ron. Te­sto­ste­ron jest pro­du­ko­wa­ny przez pło­do­we ko­mór­ki Ley­di­ga już ok. 8 ty­go­dnia cią­ży. Przy udzia­le en­zy­mu 5a-re­duk­ta­zy te­sto­ste­ron prze­kształ­ca się w di­hy­dro­te­sto­ste­ron, któ­ry od­po­wie­dzial­ny jest m.in. za roz­wój prą­cia.

Ko­niec róż­ni­co­wa­nia prą­cia przy­pa­da na koń­ców­kę 12. ty­go­dnia cią­ży. W okre­sie II i III try­me­stru cią­ży ob­ser­wu­je się znacz­ny wzrost wiel­ko­ści prą­cia (do 20 mm).

• Brak tych hor­mo­nów (te­sto­ste­ro­nu i di­hy­dro­te­sto­ste­ro­nu), a tak­że nie­pra­wi­dło­wość dzia­ła­nia i wy­dzie­la­nia mogą pro­wa­dzić do za­bu­rze­nia roz­wo­ju prą­cia.
• Prą­cie o nie­pra­wi­dło­wych roz­mia­rach może być czę­ścią zło­żo­nych wad roz­wo­jo­wych.
• Na jego roz­miar ma wpływ rów­nież za­nie­czysz­cze­nie śro­do­wi­ska oraz przy­czy­ny idio­pa­tycz­ne.

W roz­po­zna­niu nie­do­ro­zwo­ju prą­cia istot­ne jest roz­róż­nie­nie go z prą­ciem po­grą­żo­nym.

Prą­cie po­grą­żo­ne

Prą­cie po­grą­żo­ne u no­wo­rod­ków jest wadą wro­dzo­ną, któ­ra wy­ni­ka z osła­bie­nia wię­za­deł przy­mo­co­wu­ją­cych je do struk­tur znaj­du­ją­cych się u ich pod­staw. Nie­kie­dy u dzie­ci stan ten ustę­pu­je sa­mo­ist­nie. Je­śli tak się nie sta­nie – ko­niecz­na jest ope­ra­cja. Ta­kim le­cze­niem zaj­mu­je się uro­log dzie­cię­cy, lub też chi­rurg dzie­cię­cy.

• Za­bu­rze­nia en­do­kry­no­lo­gicz­ne

Ist­nie­ją też za­bu­rze­nia en­do­kry­no­lo­gicz­ne pro­wa­dzą­ce do istot­nych od­chy­leń wzglę­dem stan­dar­do­wych wy­mia­rów prą­cia u dzie­ci.

• Wady roz­wo­jo­we

Mi­kro­pe­nis

Mi­kro­pe­nis to wada roz­wo­jo­wa, któ­ra po­le­ga na wy­kształ­ce­niu pra­wi­dło­we­go prą­cia, ale o dłu­go­ści (u no­wo­rod­ka) po roz­cią­gnię­ciu mniej­szej niż 1,9 cm.

Przy­czy­ny po­wsta­wa­nia tej wady nie są do koń­ca po­zna­ne, ale za­kła­da się, że istot­ny wpływ ma tu­taj nie­do­bór an­dro­ge­nów w ży­ciu pło­do­wym (szcze­gól­nie w pierw­szym try­me­strze cią­ży) lub wady ge­ne­tycz­ne.

Le­cze­nie ta­kie­go scho­rze­nia opie­ra się na po­cząt­ku na hor­mo­no­te­ra­pii. Do sty­mu­lo­wa­nia roz­wo­ju prą­cia sto­su­je się miej­sco­wo an­dro­ge­ny (te­sto­ste­ron lub di­hy­dro­te­sto­ste­ron) lub po­bu­dza się ją­dra do pro­duk­cji te­sto­ste­ro­nu sto­su­jąc pre­pa­ra­ty GnRH lub LH/hCG.

Au­to­rem ar­ty­ku­łu jest dr Ste­fan W. Czar­niec­ki – spe­cja­li­sta uro­log, spe­cja­li­sta uro­log, FEBU Or­dy­na­tor Od­dzia­łu Uro­lo­gii Dy­rek­tor ds. In­no­wa­cji HIFU CLI­NIC Szpi­tal Św. Elż­bie­ty. Pro­fil na In­sta­gra­mie – @drczar­niec­ki.