No­wo­rod­ki i nie­mow­lę­ta zja­da­ją małe ob­ję­to­ści po­kar­mu, wo­bec cze­go po­trze­bu­ją jeść czę­ściej. Poza tym w pierw­szych mie­sią­cach ży­cia „we­wnętrz­ny ze­gar” dzie­ci jesz­cze nie jest na tyle spraw­ny, żeby wy­słać prze­wód po­kar­mo­wy na tzw. noc­ny od­po­czy­nek. Z cza­sem jed­nak dziec­ko na­bie­ra umie­jęt­no­ści prze­sy­pia­nia nocy, a czę­ste po­bud­ki wy­ni­ka­ją ra­czej z po­trze­by bli­sko­ści, czę­sto też z przy­zwy­cza­je­nia niż z gło­du.

Dla­te­go sy­cą­ca kasz­ka przed snem nie­ko­niecz­nie po­mo­że w prze­sy­pia­niu nocy. Cza­sem wręcz po­gor­szy jej ja­kość. Zresz­tą po­dob­nie jak u do­ro­słych – nam też nie­raz trud­no za­snąć po ob­fi­tej ko­la­cji.

Na po­cząt­ku rytm oko­ło­do­bo­wy jest przede wszyst­kim po­dyk­to­wa­ny uczu­ciem gło­du i sy­to­ści. Je­że­li nie „za­bu­rzy­my” go, to mię­dzy 6. a 8. ty­go­dniem ży­cia za­uwa­ży­my co­raz dłuż­sze blo­ki snu – na­wet do 6-8 go­dzin cią­giem.

By­wa­ją na­wet dzie­ci, któ­re po­tra­fią spać dłu­żej. Oko­ło 4. mie­sią­ca ży­cia zno­wu ro­bią się co­raz częst­sze po­bud­ki (nie u wszyst­kich dzie­ci) tzw. re­gres snu, zmie­nia się struk­tu­ra snu, dziec­ko jest co­raz bar­dziej świa­do­me rze­czy, któ­re się dzie­ją do­oko­ła i za­czy­na ko­ja­rzyć ze sobą pew­ne kwe­stie, że np. pierś, bu­tel­ka, no­si­dło, wó­zek, ska­ka­nie na pił­ce = spa­nie czy po­wrót do snu.