Czy dzie­ci mogą jeść grzy­by? W od­po­wie­dzi na to py­ta­nie spo­ro za­le­ży od tego, o ja­kie grzy­by cho­dzi.

• Je­śli cho­dzi o grzy­by ho­dow­la­ne czy­li np. pie­czar­ki, bocz­nia­ki, mun czy shi­ta­ke, to moż­na je wpro­wa­dzać do die­ty dziec­ka w 1. roku ży­cia. Naj­le­piej drob­no po­sie­ka­ne w zu­pie, so­sie czy jako pa­stę na ka­nap­ki. Na po­czą­tek war­to za­cząć od ma­łych ilo­ści i ob­ser­wo­wać re­ak­cję dziec­ka).
• Je­śli mowa o grzy­bach le­śnych (rów­nież su­szo­nych), tu nie ma jed­no­znacz­nych od­po­wie­dzi – wie­le źró­deł po­da­je 6. rok ży­cia, inne 12. rok ży­cia.

Do­ty­czy to za­rów­no sa­mych grzy­bów, jak i wy­wa­rów grzy­bo­wych czy po­traw, w któ­rych go­to­wa­ne były grzy­by, po­nie­waż tok­sy­ny prze­do­sta­ją się wła­śnie do nich.

Skąd tyle kon­tro­wer­sji? Po pierw­sze, grzy­by są cięż­ko­straw­ne – za­wie­ra­ją duże ilo­ści chi­ty­ny, któ­ra nie roz­pusz­cza się w wo­dzie (moż­na ją po­rów­nać do ro­ślin­ne­go błon­ni­ka). Nie jest ona tra­wio­na przez nasz or­ga­nizm, ale po­zy­tyw­nie wpły­wa na prze­wód po­kar­mo­wy.

Po dru­gie, grzy­by le­śne są tru­ją­ce. Na­wet je­śli zbie­ra je naj­bar­dziej do­świad­czo­ny grzy­biarz, za­wsze ist­nie­je nie­bez­pie­czeń­stwo, że ten ja­dal­ny grzyb po­my­li z łu­dzą­co do nie­go po­dob­nym, ale już tru­ją­cym.

Uwa­ga! Je­śli chcesz po­da­wać ma­lu­cho­wi grzy­by, naj­le­piej ugo­to­wać je na pa­rze lub upiec – sma­że­nie a tak­że do­da­tek ce­bu­li czy śmie­ta­ny spra­wia, że jesz­cze cię­żej je stra­wić.

Nie­praw­dą jest jed­nak, że grzy­by nie za­wie­ra­ją żad­nych cen­nych skład­ni­ków. Są źró­dłem biał­ka, wie­lu wi­ta­min np. z gru­py B (B1, B2, B6) oraz wi­ta­mi­ny C. Są bo­ga­te w pier­wiast­ki, któ­rych czę­sto nam bra­ku­je: że­la­za, cyn­ku, se­le­nu czy ma­gne­zu. Do­dat­ko­wo za­wie­ra­ją włók­na, któ­re po­zy­tyw­nie wpły­wa­ją na pe­ry­stal­ty­kę ukła­du po­kar­mo­we­go.