Tak zwa­ne czuj­ne wy­cze­ki­wa­nie (ang. watch­ful wa­iting) w za­pa­le­niu ucha środ­ko­we­go po­le­ga na po­da­wa­niu przez 2-3 doby le­ków prze­ciw­bó­lo­wych. Je­śli tyl­ko nie ma prze­ciw­wska­zań – le­kiem pierw­sze­go rzu­tu po­wi­nien być ibu­pro­fen.

Po tym cza­sie ucho po­win­no być po­now­nie oce­nio­ne oto­sko­po­wo, i w za­leż­no­ści od po­pra­wy lub jej bra­ku, le­cze­nie moż­na za­koń­czyć lub włą­czyć an­ty­bio­tyk.

Kie­dy moż­na za­sto­so­wać taką tak­ty­kę? Wte­dy, gdy nie ma wska­zań do na­tych­mia­sto­we­go włą­cze­nia an­ty­bio­ty­ku.

Kie­dy do le­cze­nia na­le­ży od razu włą­czyć an­ty­bio­tyk?

• u dzie­ci <6. m.ż.
• u dzie­ci z na­si­lo­ną go­rącz­ką >39.0° C, sil­nym bó­lem i wy­mio­ta­mi,
• u dzie­ci <2. r.ż. z obustronnym zapaleniem ucha środkowego,
• u dzie­ci z wy­cie­kiem z ucha,
• u dzie­ci z wa­da­mi twa­rzo­czasz­ki, ze­spo­łem Do­wna, za­bu­rze­nia­mi od­por­no­ści i na­wra­ca­ją­cy­mi za­pa­le­nia­mi ucha.

W przy­pad­ku dzie­ci mię­dzy 6. m.ż a 2. ro­kiem ży­cia, któ­re mają jed­no­stron­ne za­pa­le­nia ucha środ­ko­we­go z umiar­ko­wa­nie na­si­lo­ny­mi ob­ja­wa­mi, de­cy­zję o le­cze­niu po przed­sta­wie­niu obu opcji, ich wad i za­let le­karz po­dej­mu­je wspól­nie z ro­dzi­ca­mi.

Prze­czy­taj wię­cej o ostrym za­pa­le­niu ucha środ­ko­we­go.